بررسی شیوع هپاتیت b و c در کودکان خیابانی شهر تهران از فروردین تا شهریور ۱۳۸۶

سابقه و هدف: از مهم ترین مسائلی که کودکان خیابانی با آن مواجه هستند، مشکلات بهداشتی است. بسیاری ازاین کودکان دچار سوء تغذیه، کم خونی، بیماری های تنفسی، بیماری های گوارشی، بیماری های پوستی و بیماری های عفونی اکتسابی مانند هپاتیت، ایدز و سل می باشند. با توجه به تاکید بر انجام واکسیناسیون گروه های پرخطر، شناسایی این گروه ها اهمیت بسیاری دارد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، 203 کودک خیابانی که از سطح شهر تهران جمع آوری و در مراکز نگهداری از کودکان خیابانی سازمان بهزیستی مستقر شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از معاینه بالینی توسط پزشک متخصص اطفال، پرسش نامه ای برای هر کودک تکمیل و از هر یک 3 سی سی خون گرفته شد. .با استفاده از روش الایزا hbs-ab، hbs-ag و hbc-ab برای شناسایی هپاتیتb وhcvab برای شناسایی هپاتیتc مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از 203 کودک مورد مطالعه، 196 نفر پسر و 7 نفر دختر بودند. 6 مورد (3 درصد) hbs-ag مثبت، 54 مورد (6/26 درصد)hbs-ab مثبت، 16 مورد (8 درصد) hbc-abمثبت و 7 مورد (5/3 درصد) hcvab مثبت مشاهد شد. تمام کسانی که هپاتیت داشتند، پسر بودند. نتیجه گیری: با توجه به موارد مثبت هپاتیت b و c لازم است در مراکز نگهداری از کودکان خیابانی تسهیلاتی فراهم شود که بتوان علاوه بر معاینات بالینی، بیماری های عفونی اکتسابی مانند هپاتیت را نیز شناسایی کرد.